Selektif Mutizm, çocuk kendisine yakın hissettiği kişilerle bir arada olduğu zamanlarda konuşabilirken, yabancı kimselerin olduğu ya da okul gibi otorite figürlerin olduğu ortamlarda konuşmaması durumudur. Bir tür kaygı bozukluğudur. Sosyal kaygı bozukluğunun ağır bir formu olarak da tanımlanabilir. En sık 2-4 yaşlarında başlar ancak sıklıkla çocuğun okula başlamasıyla birlikte fark edildiği için genellikle tanı anasınıfı ya da ilkokulun ilk yıllarında konulur.
Selektif Mutizm tanısı alan çocuklar genellikle daha utangaçtır, ebeveynlerine daha çok bağımlıdır ve özgüvenleri daha azdır. Bu durum çocuğun en başta sosyal ilişkilerini etkilemekle beraber aile ilişkileri ve akademik başarıda ciddi olarak etkilenebilmektedir. Selektif Mutizm tanısı alan çocuklara başka psikiyatrik durumların özellikle kaygı bozukluklarının eşlik etme durumu çok sıktır. Bozukluğun oluşmasında genetik ve çevresel faktörler rol oynamaktadır. Aile de kaygı bozukluğu görülme ihtimali yüksektir. Ayrıntılı bir değerlendirme yapılıp tanı konulduktan sonra tedavi planlanır. Tedavi de davranışçı terapiler ve ilaç tedavisi başta olmak üzere aile terapisi, oyun terapisi, bireysel psikoterapi de kullanılabilmektedir.
