Ayrılık Kaygısı Bozukluğu çocuğun ebeveynlerinden ayrılırken aşırı rahatsızlık duyması ve bu durumun çocuğun ve ailenin hayatında belirgin zorluk yaratması olarak tanımlanabilir.
Bağlanma süreci gelişirken 8-14 ay arasındaki bebeklerin annelerini gözden kaybederken ağlama, tepki vermesi ayrılık kaygısı sürecinin başladığını göstermektedir ama buradaki kaygı normal gelişimin bir parçasıdır.
Ayrılık kaygısı bozukluğunda çocuk evden ya da ebeveynlerinden ayrıldığında ya da ayrılma beklentisi olduğunda çocuğun gelişimsel düzeyini aşacak bir şekilde tepkisi olduğunu görürüz. Ör; anne-babasının durumu ile ilgili kaygılanırlar, onları kaybedecek korkusu yaşarlar, kaybolacak, kaçırılacak, ölecekleri veya kaza geçirecekleri şeklinde düşüncelere kapılırlar.
Evde veya başka yerlerde yalnız kalmak istemezler, diğer odaya tek başına gitmek istemeyebilirler. Uykuya yalnız dalmak istemeyebilirler. Bu belirtilere baş ve karın ağrıları, bulantı ve kusma, çarpıntı, baygınlık ve bayılma hissi şeklinde fiziksel belirtiler de çoğunlukla eşlik etmektedir.
Okul Reddi durumuna yol açan en sık neden ayrılık kaygısı bozukluğudur. Ayrılık Kaygısı Bozukluğunun nedenleri genellikle çok etmenlidir. Genetik ve mizaç özellikleri, bir yakınının kaybı, taşınma, göç, okul değiştirme, anne -babadan ayrı kalmasına neden olan olaylar başlatıcı nedenler olabilir.
Tedavide bilişsel davranışçı terapi uygulamaları, ilaç tedavileri ve aile eğitimi kullanılmaktadır.
